CHP’nin 34.Olağan Kurultayı

Değerli Dostlar, geçen hafta
başında yapılan CHP’nin 34. Olağan Kurultayı üzerine, ulusal ve yerel
gazetelerde, televizyonlarda ve internet gazetelerinde değerlendirmeler devam
ediyor.




Sağdan sola geniş bir yelpazedeki
birçok gazeteci, yazar, akademisyen ve siyasetçinin yazdıkları elbette çok
önemli ve değerlidir.

 

CHP’nin, Türkiye için önemi ortada. Bu yoğun ilginin nedeni de zaten bu önemde saklıdır.

 

34ncü Olağan Kurultayın
mesajlarını okumak isteyenler, Sayın Kılıçdaroğlu’nun konuşmasına değil
kurultayın sonuç bildirgesine odaklanmalıdırlar.

 

Sayın Kılıçdaroğlu, konuşmasının
başında kurduğu birkaç cümle dışında Sosyal Demokrasiye vurgu yapmadı. “sosyal
demokrasinin temelinde ilerleme ve değişim vardır ” derken tarihsel maddeci Marksist teze gönderme yapıyordu.

 

Sayın Kılıçdaroğlu’nun, “Cumhuriyet
Halk Partisi kadrolarının sosyal demokrasiyi bu ülkeye getirirken ”
cümlesini de tartışmaya açık bir cümle olarak görüyorum.

 

Bu iddianın tartışılmasını gerekli
ve Sosyal Demokrasinin anlaşılması açısından faydalı buluyorum.

 

Umarım ve talep ederim ki; Sosyal
Demokrasi üzerine daha çok makale yazılır ve ülkemizde Sosyal Demokrasi daha
bilimsel, ayrıntılı ve derinlemesine tartışılır.

 

Bu süreç, dar bir aydın,
yazar, siyasetçi ve akademisyen arasında yaşanan bir entelektüel faaliyet
değil, ülkenin geleceği hakkında sözü olan herkesin dâhil olacağı bir foruma
dönüştürülmelidir.

 

Bugünkü haliyle bir “sınıf” hareketi olmaktan
çıkmış olsa da; Sosyal Demokrasinin tarihsel köklerindeki genetik kod onu her
zaman diğer politik partilerden farklı bir yere koyar.

 

34ncü Kurultayın ana teması “
Demokrasi ve Değişim ” di. Sayın Kılıçdaroğlu’nun da üstünü kalın kalın
çizdiği, değişim değişim değişim dediği şeyin ne olduğunu anlamak
için Alman Sosyal Demokrat Partisinin (SPD) tarihine bakmak öğretici olacaktır.

 

Alman Sosyal Demokratlarının 1869
Eisenach programından bugüne tartıştıkları; Türkiye’deki Sosyal Demokratlar
için de hala güncel ve geçerlidir.

 

34ncü Kurultay’da zaten bu denli teorik ama gerekli bir tartışmanın kürsüde yapılamayacağına kesinlikle emindim.
Çünkü Kurultayın gündeminde zaten bunlar yoktu ve delegelerin önceliği de bu
değildi.

 

Kurultay eşittir seçim paradigması kırılmadan ülkenin sorunlarının
konuşulacağı ve partinin sağının solunun belli olacağı kurultayları yapmak
maalesef mümkün değildir.

 

***************************************************************

 

Seçim dediğimiz şeyi de doğru
yapsak hadi neyse. Basit bir toplama işlemi bile bu seçimde çarşafa dolandı.
Fazladan yazılan oylar varmış ve bunlar sonradan silinmiş. Kiminden fazla
kiminde az. Böyle olmadıysa olmadı desin birileri.

 

Genel başkan listesini açık açık savunmadı ve deklare etmedi. Muktedir
olmuş.1164 delegenin oyu ile büyük bir güvene mazhar olmuş Genel başkanın
listesinin salona girişi bana yetti. Kürsüden insanların üstüne saçılan, kapanın
elinde kaldığı liste mi beş yıldızlıydı?

 

Listelerin salonda dağıtılışı
kalitesizliğin nirvanasıydı.

 

Bu kalitesizlik 34ncü kurultayın
önemine, beklentilerine, umuduna ve kalitesine hiç yakışmadı.

 

Aday olmak ve seçilmek her üyenin en doğal hakkıdır. Kurultay net olarak tüm partililere bu hakkı verdi.
Partililerde bu haklarını tartışmasız şekilde kullandılar.

 

Buraya kadar herhangi bir sorun yoktu. Bazı partililer bir araya gelmişler ve kendi meşreplerine göre “anahtar”
listeler hazırlamışlar. Bu da çok normal ve anlaşılır bir durumdu.

 

Sorun, Genel Başkanın 98 kişilik Parti Meclisi anahtar listesi içinden,
52 kişilik “maymuncuk” listeyi hazırlayanlardadır.

 

Bu liste Kurultay salonunda oy kullanma mahallerinde,  “Genel Başkanın asıl listesi”
diye dağıtıldı.

 

Ben tanığım. İyi giyimli genç
çocuklar “bu liste genel başkanın listesi” diye delegeye
listeleri dağıtıyorlardı müdahale ettim.

 

O gençlere; partinin internet sitesinde yayınlanan ve salonda kısmen dağıtılan bir metinin son
paragrafını okuyup okumadıklarını sordum.

 

O metinin son paragrafında “Sayın
Kılıçdaroğlu’nun 100 kişilik tek bir anahtar listesi vardır o
listede seçim kurulunun hazırladığı liste ile aynı renktedir
(beyaz) ve Sayın Kılıçdaroğlu’nun başka listesi yoktur” yazıyordu.

 

Sayın Kılıçdaroğlu listesini
kendisi salona getirip delegeye sunmuş olsaydı,

Listesini binlerce bastırılarak
salonda dağıtılmasını sağlasaydı,

Hiçbir tereddüde mahal kalmadan seçim gerçekleştirilmiş olacaktı.

 

Benim, sarı listenin Sayın
Kılıçdaroğlu’nun asıl listesi olduğu söyleminin kabul görmesi için “sarı,
sarı, sarı” diye ortada gezen ve görüntülenen şahıs ve şahıslara bir
sözüm yok.

 

Bu tip yanıltmalar, dolaplar CHP
de çok bilinir ve ezelden beri yapıla gelinir. Onların bir yeni versiyonu der
geçerim.

 

Kabul etmediğim, delegeye benim
çalışmak istediğim 98 kişi bu arkadaşlardır. Siz bu arkadaşlardan istediğiniz
52 sini seçebilirsiniz kadirşinaslığının iğdiş edilmesidir.

 

Yani illa BLOK öyle mi?

Yani illa bizim arkadaşlar.

 

Tamam, yeşil liste gibi yapsaydınız o zaman. O örgüt listesi diye çıktı.
Sizde metamorfoz deseydiniz listenize.

 

Sarı listenin adı “
demokrasi ve değişim ”, kongrenin ana teması “demokrasi ve
değişim ”

 

 

Şimdi ne oldu?

Kim Kazandı?

Sayın
Kılıçdaroğlu’nun beyaz listesi mi?

Sahibinin açık açık
benim listem diye bir türlü ortaya çıkmadığı, sahipsiz yada en azından benim
henüz bilmediğim kişilerin hazırladığı sarı listemi?

 

Kazanmak güzel şeydir.

 

Kazananları kutlarım.