ÇOCUKLARIN BİR ALKOLÜ EKSİKTİ

Birileri aileme bu evin en
panik insanı kim diye sorsa tereddütsüz tüm parmaklar beni işaret eder. Evet
kabul ediyorum. Fazla paniğim en ufak bir endişede elim ayağım kesilir, nefes
dahi alamam ta ki olumlu bir sonuç alana kadar. Aile bireyleri fazla olunca
paniklerimde fazlalaşıyor haliyle. Son zamanlarda evdeki çocuklar büyüdüğünden
tüm ilgimi yeğenlerimin üzerine yoğunlaştırdım. Okula bu yıl başlayan yeğenim
Elifimin Annesini günde en az beş defa arar okulda bir sorun var mı?, kızın
beslenmesini iyi hazırladın mı, Okuldan almaya gitmedin mi daha? gibi abuk, sabuk
sorular sorar kız okuldan çıkıp evine gidene kadar da diken üzerinde otururum.

Dünya değişti, insanlar değişti, sokaklardaki tehlike diz boyu. Çocuklarımızı
dışarıya yollarken dahi savaşa gönderiyormuşuz gibi bir izlenime kapılır onlar
dönene kadar dualarımızı esirgemeyiz.

İşte bu yüzdendir
paniklerim, endişelerim korkularım. Bu tür korkuları olan bir ben miyim
sanıyorsunuz? Evladı olan tüm Anne ve Babalar aynı telaşı, korkuları yaşıyor,
haksızda sayılmazlar.

Yan binadaki komşumuz
Semra Hanım en güzel örneklerden bir tanesidir. Eşi üç yıl evvel vefat edince
iki çocuğuyla yalnız kalmış, çalışarak evlatlarına hem annelik, hem babalık
yapmaya başladı. Tüm gayesi çocuklarına iyi bir gelecek sağlamak, onları topluma
temiz bir nesil olarak yetiştirmektir.

Geçtiğimiz haftalarda
akşam saatinde kapımızın zili ardı, ardına çalındı telaşlanmaya yer arayan ben,
hemen kapıya koştum. Gelen Semra Hanımdı. Benden daha da telaşlı bir halde
salona geçti ve ağlamaya başladı. Yüzü korkudan sararmış elleri titriyordu.
Annem; “Ne oldu?” diye sordu hemen,
Kadın soluksuz anlatmaya başladı.

“Ömer okuldan geldiğinden beri bir tuhaf başı
dönüyor, tuhaf, tuhaf hareketler yapıyor çok korkuyorum” dedi. Anlamamız için çocuğu görmemiz gerekiyordu
hemen evlerini arayarak Ömer’in ablasına Ömer’i bize getirmesini söyledim. Beş
dakika sonra Ömer yanımızdaydı. Annesinin dediği gibi tuhaftı, 10 yaşında ki
bir çocuğa aklıma geleni kondurmak istemedim. Doğru anladınız uyuşturucuydu
aklıma ilk gelen.

Annem Ömer’i karşısına
alarak sorguya çekse de tek bir yanıt alamadı, İş bana düşmüştü. Ömer’i mutfağa
çekerek söylemesi için rüşvet teklif ettim. Ömer ile konuştukça burnum iğrenç
kokular alıyordu. Ömer alkol almıştı. Bu da beni iyice sinirlendirmeye
yetmişti. Rüşvetten vazgeçerek bir iki çimdik, birazda tehditle Ömer’i
konuşturmayı başarmıştım.

Okul çıkışı arkadaşlarıyla
İstanbul Levent de bulunan bir AVM de bedava dağıtılan içki çeşitlerini biraz
merak, birazda bedava olmasının hazzıyla ikramlardan ziyadesiyle yararlanmış,
küçücük boylarıyla çakır keyif olmuşlardı.

AVM’de içki firmalarının
toplanarak düzenlediği tanıtım da resmen bir insanlık rezaleti yaşandı.

Çocuklara alkol satışı
yasak olan bir ülkede nasıl oluyordu da kana, kana içmelerine izin verilmişti.
Anladık çocuktu onlar ama yer mantarı gibi görünmeyecek cinsten de değillerdi.
Kimsemi görmedi, görenler ise neden engellemedi?

AVM de kuş uçurtmayan sıkı
güvenlik önlemleriyle binayı koruyan güvenlik görevlileri izinlimiydi o gün?
Peki oradan geçen hani o her şeye kayıtsız kalmayan duyarlı vatandaşlarımız
onlarda mı bedava içki derdindeydi de göremedi minicik yavruların utanç verici
hallerini. Duyarsız bir Millet olduğumuzu bir kez daha ispatlamış olduk
böylelikle.

Yine para hırsıyla yanıp tutuşan büyükler, ve bu
hırsların kurbanı olan çocuklar. Senaryo hep aynı oynayan büyükler yenilen,
yara alan çocuklar. Rant peşinde koşan yetişkinler kirli ellerinizi çocukların
üzerinden çekin artık, çekin ki onlarda temiz bir dünyada yaşamaya başlasınlar.