İÇİMİZE ATEŞ DÜŞTÜ …

Türkiye Türkiye olalı bu kadar
acı gördü mü ?  diye düşünüyorum. Sonra 30
yıldır bu acıları aralıkla yaşadığımızı hatırlıyorum..

 

Ben ilk şehit acısını 1993 eylülünde yaşadım. O zamana  kadar şehit haberlerini duyduğum da üzülürdüm
ama içim bu kadar yanmazdı herhalde. Temel Kuğuoğlu isimli çok sevdiğim abim
Tunceli Ovacık‘a tayini çıktığında elinde gazete bir şehit haberini okumuştu
bana ve demişti ki; “ben gideceğim ya uzun sürmez benim haberimi okursunuz”.  Öyle demesi bile içime acı düşmesine sebep
olmuştu. Yüzbaşı Temel Kuğuoğlu tayini çıktığı Tunceli Ovacık’a eşi ve iki
çoçuğunu yanında götürmedi. 40 gün sonra şehit olduğunu duyduk.

 

Şimdi size anlatacağım tam bir kahramanlık hikayesidir..Tarihler 16
Eylül 1993 yılını gösterirken PKK terör örğütüne mensup bir gurup terörist,
hain emellerini gerçekleştirmek için harekete geçerler. Amaçları Tunceli ili
Ovacık ilçesi Yeşilyazı Nahiyesinde bulunan Jandarma karakolunu ele gecirerek
üzerlerinde taşıdıkları PKK bayraklarını ve çoçuk katili Abdullah Öcalan’ın
resmini karakola asmaktır. Bu eyleme bağımsızlık ve hakimiyetimizin bir sembolü
olan Türk Bayrağını geçicide olsa indirerek o yörede devlet otoritesini
zafiyete uğratacaklarını
düşünmektedirler. Yıllardan beri yörede beklediği cesareti bulamayan terörist
örgüt, bu yolla yöre halkına gözdağı, yandaşlarına ise cesaret vermek
istemektedir. 





Yeşilyazı nahiyesinde gasp ettikleri bir traktörün römorkunda jandarma
karakoluna kadar gelen grup burada başta karakol olmak üzere, okul ve resmi
dairelere ateş açarlar. İstenen yardım talebi doğrultusunda Ovacık Jandarma Karakolu’ndan
istenen kuvvet yola çıkar ve ilçeye dört kilometre kala yolda barikatlarla
karşılaşır. Yoğun ateş altında barikatı aşıp karşıya geçmek isteyen Bölük
Komutanı Yüzbaşı Temel Kuğuoğlu
80 kadar teröristin ateşi altında ilerlerken çapraz ateş altında mevzilenerek
karşı ateş açarak roket atışı ile askeri birliğine zaiyat veren iki
teröristi el bombası ile imha eder.
Kendi kalçasına almış olduğu yaradan sızan kan çizmesini doldursa da aldırış
etmez ve yaralı askerleri araçla geriye gönderir. Yanına çağırdığı keskin
nişancıya ateş etmesini emreder ve iki teröristi daha imha eder. (alıntı)

 

Biliyordu şehadet mertebesine ulaşacağını. Ben bu haberi aldığımda
ertesi sabahdı masama oturup öylece akşama kadar ağlamıştım. İçimde kanayan bir
yara gibiydi. Kan bağım yoktu ama abimdi ve muhteşem bir insandı. Eşi ve iki
çoçuğu aklıma geldikçe susamıyordum. Ağlıyor ağlıyordum...

 

Ama bir süre sonra normal hayatımıza
döndük bir sokağa adını verdik elimizden gelen buydu başka da bir şey
gelmiyordu.

 

Ak Parti Hükümeti, CHP Hükümeti veya MHP Hükümeti; hükümetin kim olduğunun bir önemi yok artık bu acılar dinsin. Analar
ağlamasın. Benim iki kızım var. Bu vatan için asker edeceğim oğlum yok. Ama
artık askerdeki evlatların kalleşler tarafından öldürülmesini istemiyorum.