KÜÇÜK KIZLARIMIZ AĞLAMASIN

Evin içerisindeki kalabalığa, gülüp, oynayan insanlara
aldırmadan kendi odasına çekilmiş, cam kenarında duran sedirin üzerine
yorgun bacaklarıyla  bağdaş kurarak,  nasırlı elleriyle de ağrıyan
başını tutmuş sokakta oynayan iki küçük kızını izliyordu. Derin bir iç
çekti önce gün ağlama günü değildi belki, ama o yinede içindeki tüm
birikmişleri boşaltmak istercesine ağlamak istiyordu. Gözleri yaş akıtmasa
da dilindeki ağıtlara söz geçiremiyordu, kendinden çıkıveriyordu ağzından. Hey
gidi koca Neriman, hey bahtı kara Neriman, el elinde kocayan Neriman. Gül gibi
kızına sahip çıkamadın kör olaydın Neriman.

 

Neriman dört kızının anasıydı, dört taze gül öyle derdi kızlarına. Koklamaya
kıyamadığı, gözünden bile sakındığı, benim kaderimi onlarda yaşamasın diye
dualar ettiği dört gülü. Ve dört gülünden en büyük kızı kocasının zoruyla henüz
16 sına gelmeden gelin ediliyordu. Gelin anası ağlarmıydı hiç Neriman
ağlıyordu, ağlıyordu çünkü kızı da annesinin kaderini yaşamaya mahkum
edilmişti.

Rahmeti Babasını hatırladı sokakta oynarken nasılda elindeki oyuncak bebeğini
hoyratça elinden kopartıp atmış koca kız oldun yarın sen gelin oluyorsun
utanmıyormusun sokaklarda oynamaya diye azarlamıştı.

Kocasıyla, babası arasındaki benzerliği düşündü ne çok benziyorlardı bir
birlerine. Her ikisi de kendi menfaatleri uğruna öz evlatlarını paraya
değişmiş, mal gibi satıp buna da kendilerince kız demek namus demektir namusunu
elinde tutmayacaksın gerçek sahibine teslim edeceksin biran evvel gibi saçma bir
kılıf uydurmuşlardı. 

 

Evlendiği ilk geceyi düşündü, düşündükçe içindeki korku daha da fazlalaştı. Ya
kızı da ilk gece kendi gibi kocasından dayak yerse? Ah Neriman kızına taht
yaptın da baht yapamadın öleydin de bu günleri görmeyeydin. Sızlanmaları bitmek
bilmiyordu. Yakınmaları ne  yıllarca yediği dayaklar, ne  çektiği
acılardandı tek endişesi kızının da aynı acıları yaşayacak olmasıydı. Oysa ne
hayaller kurmuştu. O annesi kadar pasif olmayacaktı. Kızlarını okutarak birer
öğretmen, doktor, mühendis olmaları için elinden geleni yapacak, gerekirse
kocasına baş kaldıracaktı.

 

 Neriman aniden kapıya fırladı biricik kızı evinden sonsuza kadar çıkmak
üzereydi. Kızıyla vedalaşmak, onu kollarının arasına alıp öpüp koklamak
istiyordu. Aniden duraksadı ve kızının  henüz gelişmemiş bedenine
oturtulan gelinliği düşündü. Küçük gelinini o halde görmek ona daha büyük bir
acı verecekti. Olduğu yerde dizlerinin üzerine çömeldi ve sadece ağladı zaten
elinden başka bir şeyde gelmiyordu.

 

Neriman ve kızı ülkemizde çocuk yaşta evlendirilen kadınlardan sadece biri.
Para karşılığı mal gibi satılan, çocuk yaşta fuhuşa zorlanan, şiddet gören
kızlarımız artık koruma altında olabilecekler.

 

Çok şükür Türkiye istedi, 11 Ekim Kız
Çocuklar Günü ilan edildi. Birleşmişler Milletler Türkiye nin girişimiyle
11 Ekimi Dünya Kız Çocukları Günü olarak ilan etti. 2012 den itibaren 11 Ekim
in Dünya Kız Çocukları günü ilan edilmesine Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda
tüm ülkelerin onayıyla kabul edildi. Kız çocuklarının desteklenmesinin,
güçlendirilmesinin ve onlara yatırım yapılmasının son derece önemli olduğu,
ayrıca bunun başarılmasının kız çocuklarına karşı ayırımcılık ve şiddet
olasılığının düşürüleceğine insan haklarından tam yarar sağlayacağı belirtildi.

 

Umarım bu girişim ülkem insanının da desteğiyle istenilen noktaya getirilir .