Özkan’ın ‘İzmir’ başlığıyla yayınladığı işte o şiir:
AŞKIM İZMİR...
İzmir’in eflatun gözleri olduğunu, biliyor muydunuz?
Şairi öyle diyor.
Dünya’nın hiçbir memleketinde güneş
İzmir’deki kadar mutlu batmaz.
Hiçbir şehirde yağmur sonrası toprak, bu denli insan ve sıcacık kokmaz. Dağlarından aşağıya mavi ve yeşile böylesine delici bir eflatun bakış yoktur.
VE HİÇBİR ŞEHRİN GÖZLERİNDEN BÖYLESİNE BİR MAĞRURLUK AKMAZ.
Kendini ve ulusunu kurtaran kahramanlığın mağrurluğu.
Hiçbir toprak bu denli acıyı bal eyleyerek, ilk gelen ile son gelen arasında fark gözetmeyerek
kendine dost çocuklar yaratamamıştır.
O yüzden çekirdeksiz narından bal, balından insan kokusu yayılır.
Yürek yangınını serinletsin diye deniz imbat üfler,
işte o yanan yürekler için esriktir İzmir.
O yüzden dizlerini yere vura vura, göğsünü deler de haykırır dağlarından efeler:
Hey de bre hey.
Duygum,
İzmir!
Aşkım...
İzmir!

Yorumlar
Kalan Karakter: