Türküm, doğruyum, çalışkanım!!!!

Her sabah bu andı okuyarak
girdiğimiz ilim yurtlarında kimse sormadı Türkmüsün Kürtmüsün bu andı isteyerek
mi okuyorsun? diye… Empoze edildi beynimize yavaş yavaş her sabah tekrar tekrar
Türküm, Türküm, Türküm diye aslında her Türküm deyişte bir nebze daha ırkçı
olduk biraz daha yobazlaştık farkına varmadan… Üstün ırk Türk gerisine ölüm der gibi…
Bitti ben Türküm, birde ne mutlu Türküm diyene dedik mutlu mesut yaşadık… Ama Kürt
kardeşimde aynı andı okudu itiraz etmedi... Hatta ne mutlu Kürdüm dedi diye kızdınız
onlara niye sadece Türkler mi mutlu olacaktı onların yaşam hakları yok muydu?…
Osmanlı’da Türk olanlar ile diğerleri diye bir ayrım mı vardı da biz mi
bilmiyorduk?..

Aşkın bile önüne çıkan aşılması bir o kadar kolay ve bir o kadar anlamsız
engeldir ırkçılık... Gençlerin birbirlerine kavuşmasına bile engel olmak adına “ben
Kürde kız vermem”, “ben Türk damat istemem” diyerek birbirimizi ötekileştirilmedik
mi? Halbuki, “Biz yaratılmışı severiz YARADAN’dan ötürü” !!!

 

Bende diyorum ki ne NE
MUTLU MÜSLÜMANIM…!!!

 

Ey İnsanlar!
Uyanınız, şüphe yok ki Rabbiniz birdir. Babanız ananız da birdir. Arabın Arap olmayana,
Arap olmayanın da Arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi; kırmızı tenlinin siyah
üzerine, siyahın da kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak
takva iledir.(Beyhaki, Tirmizi, Ahmet bin Hanbel)

 

Hadisinde olduğu gibi, İslamiyet,
insanlar arasına gerçek bir eşitlik kuralı koymuştur. Herhangi ırktan olan bir
insan, diğer ırklara mensup olanlara karşı bir üstünlük iddia edip övünemez. İnsanların
birbirlerine üstünlükleri ancak dinleri ve takvaları iledir..

 

Şairinde dediği gibi ;

“Edepli ol da kimin oğlu
olursan ol!

Edepli olursan, nesebe ihtiyaç duymazsın.

Yiğit odur ki kendine
güvenerek “İşte ben buyum” der.

Yoksa “Babam şöyle biriydi” diye övünmez.”

 

Mehmet Akif Ersoy da bir şiirinde

“Hani milliyetin İslâm
idi… Kavmiyet de ne!

Sımsıkı sarılıp dursaydın
a milliyetine.

‘Arnavutluk’ ne demek, var mı
şeriatta yeri?

Küfr olur başka değil, kavmini sürmek ileri.

Arabın Türk’e, Laz’ın Çerkez’e
yahut Kürt’e;

Acem’in Çinli’ye rüchanı
mı varmış? Nerde..

Müslümanlıkta “anasır”
mı olurmuş? Ne gezer!

Fikr-i Kavmiyeti tel’in ediyor Peygamber.

En büyük düşmanıdır ruh-ı nebi tefrikanın

Adı batsın onu İslâm’a sokan
kaltabanın!..”

 

Avrupalıya özenmemizden midir
nedir bir ırk tutturmuşuz gidiyoruz kime neye faydası varsa.. Oysa ki Kurtuluş
savaşında Laz’ı, Çerkez’i, Kürt’ü, Türk’ü omuz omuza savaşırken ırk ayrımı
yoktu.. Ne zaman ırk ayrımı ortaya çıktı,  o zaman birileri kendilerini üstün görmeye ve
diğer azınlıktakileri aşağılamaya, kardeşi kardeşe kırdıran bir zihniyetin ekmeğine
yağ sürülmesine sebep oldu.. Bu alçakça oyun “sen Türk’sün üstünsün ez öldür”, “Sen
Kürt’sün ezilme ez öldür cümleleri ile verilen gazın aklı başka yerlerinde olan
insanları bu oyuna gelmesi ve ülkeyi bölmenin en kolay haline getirilmesiydi...
Ve ne yazık ki bu oyuna gelindi..

 

Şimdi ne mi yapmalıyız?.. Osmanlı ruhunu yaşatmalı ve Müslüman olduğumuzu
unutmadan Hz.Peygamberimizin(s.a.v.) sünnetlerinden ayrılmadan ve NE MUTLU MÜSLÜMANIM diyerek
kardeşlerimize sahip çıkarak hainlere fırsat vermeden mutlu mesut yaşamalıyız.