İNSAN ARANIYOR…

        Adalet nedir? Her şeyi yerine koymak. Zulüm nedir? Bir şeyi yerine koymamak, başka yere koymak.

        Ey eşekten de aşağı olan kişi! Taşın nasıl bir şeyden haberi yoksa senin de düşünce dünyasından haberin bile yok. Sen düşünce dünyasından eminsin, gafilsin.

        Çünkü sen bir şekilden, kalıptan ibaretsin; 

Akıldan payın yok. Sen, insan huylu değilsin, insan şeklinde bir eşek sıpasısın.

        Bilgisizliğinden ötürü sen, gölge varlığı insan sanıyor, insan görüyorsun da, 

bu yüzden sence insan, bir oyuncak, değersiz bir varlık oluyor.

        Düşünce ve hayalin örtüsüz, perdesiz, kol kanat açacağı, bütün sırların meydana çıkacağı kıyamet gününe kadar dur bekle…

        O zaman dağların yün gibi yumuşadığını, şu soğuk ve sıcak yeryüzünün yok olduğunu görürsün.

        Gel, gel, ne olursan ol yine gel, İster kâfir, ister Mecusi, ister puta tapan ol yine gel, 

  Bizim dergâhımız, ümitsizlik dergâhı değildir,

  Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel…

 

Arıyoruz...

Adalet arıyoruz, insan arıyoruz, huzur arıyoruz, 

Mevlana da aradım, eskilerde aradım,  lime baktım ne demiş. Demiş demiş de, ne güzel demiş. Tabi ki anlayana…

 

İnsan olmak ne de zormuş? Akıl var, edep var. İlk emri ‘’ OKU’’ olan kitabımız var. Hiçbir canlıda yok iken, insanda VİCDAN var. İnsan derken, cinsiyet ayrımı yok, dil, din, renk, boy pos ayrımı yok, güzel çirkin yok, zengin, fakir, köle yok mesela, cariye yok…

Kötü insan yok, zalimin zulmü var 

Bak da gör! İnsan denilince ayrım yok. Mevlana da demiş ’’ yine gel, ne olursan ol yine gel.’’

 

Kalk da bak aynaya, bak da gör, yaradan ne güzel yaratmış. Bak gözlerinin taa içine, oradan kalbine. Kendini sevmekle başlar her şey. Yaradan seni sevgiyle yarattı. Sana akıl verdi. ‘’Oku’’ dedi. Sevmekle başlar insan olmak. Kendini sev. Ağacı, kuşu, böceği…

Bak da gör! Gözlerinden kalbine…

İşte! Sende, tüm aradıkların.

Sevgiyle başlar her şey