CUMHUR BAŞINI SEÇERKEN…

Türkiye önemli bir siyasi
kararın daha arifesinde. Cumhurbaşkanı dediğimiz kişi ülkenin o anda bulunduğu
sosyolojik ve ekonomik ortalamasını söyleminde ve eyleminde yansıtan kişi
olmalıdır. Bu seçim ilk kez halk tarafından yapılacak. 3 Temmuz öncesi tüm
siyasi partiler durdukları yerden ileri bir noktaya adım atmak için
stratejilerini belirlediler. Başbakanın başkanlık hayalinin de bir sınavı
haline gelen bu seçimde sürece bir göz atmakta ve tarafları incelemekte fayda
var.

CHP ve MHP'nin Sıkıntılı Hasadı

Kemal Kılıçdaroğlu ve
Devlet Bahçeli durumu parti tabanlarına fazla açmadan büyük bir gizlilik içinde
anlaşarak Ekmeleddin İhsanoğlu'nu
aday olarak çıkardılar. MHP tabanında fazla bir sıkıtı olacağını düşünmüyorum.
Uzun yıllardır Türk-İslam sentezi politikasını güden MHP, partinin tabanına
uygun bir aday çıkarmış durumda. Oysa CHP’de işler farklı. Ne dersek diyelim bu
parti AKP kadar olmasa da bir birleşenler partisi konumunda. İktidarın AKP gibi
siyasal İslam’ı iyi kullanan bir parti olması nedeni ile CHP’de birleşen birçok
oy var. Tam da bu sebepten çatı adayı belirli kesimler büyük bir tepki ile
karşılandı ve bu laiklik konusundaki hassas kitle, seçimin kaderinde önemli rol
oynayacak. İhsanoğlu'nun bugüne kadar süren kampanyası bir takım tepkileri
azaltsa da en önemli hassasiyet noktalarının çözülmesi adına net mesajlar
içermiyor. “Türkiye sosyolojik bir
değişim içinde ve bu yüzden en uygun aday profili” açıklaması CHP'nin
aydınlıktan, laiklikten, gelecekten yana olan paydaşlarının gönüllerinde derin
yaralar açıyor. Bu süreçte göz önüne alınması gereken nokta, Çankaya’ya çıkmaya
hazırlanan ve demokrasi trenini terk etmeye meyilli Erdoğan faktöründen
ivedilikle kurtulmak gerekliliğidir. Geriye kalan kısa zamanda CHP ve MHP bu durumu
seçmene iyi anlatabilirse, Ekmeleddin Beyin uyumlu tavrı ile birlikte bu cephe
önemli bir yol kat edecektir.

AKP-BDP-HDP

Erdoğan’ın siyaset tarzı
artık hepimizin malumu, konumlandırma, ötekileştirme, ayrıştırma o gün ne
gerekiyorsa bunu ortaya koyan bir siyasi figür. Erdoğan Cumhurbaşkanlığı
koltuğunda alışılan çizginin dışında oturmak istiyor, hatta başkanlık istiyor.
130 yıllık demokratikleşme serüvenini bir araç olarak gördüğünü, bu kazanımları
hedefine ulaştığı noktada silebileceğini birçok kereler dile getirdi. Bölgedeki
kanlı mezhep çatışmalarının ortasında mezhep siyasetinden, ötekileştirmeden hiç
kaçınmıyor. Yeri geldiğinde yurttaşın kutsal duygularını kullanarak prim
yapmaktan, ispatı olmayan iddialar ortaya atmaktan geri kalmıyor. Son tahlilde “AKP'nin %40’ın üzerindeki oyunun üzerine
ne kadar koyabilirim” in hesabında kendisini izleyip göreceğiz.

Demirtaş cephesi ise
bambaşka bir telaşın içinde. CHP'nin tercihi dolayısı ile oluşabilecek
kopmalara kitlenmiş gözüküyor. Son birkaç günde Gezi üzerine yaptığı söylemler,
Alevilere mesajlar bunu çok net gösterdi. İlk turdan önemli bir oyla ayrılıp
ikinci turdaki pazarlık masasında önemli kazanımlar hedeflediği aşikâr. Yalnız
Demir taş’ın Gezi konusundaki geçmiş açıklamaları ve BDP siyasetinin Sünni
temelden şekilleniyor olması bu yolda Demir taş’ın bir “demokrasi ve özgürlük yıldızı” olmasına engel gözüküyor.
İnandırıcılık konusunda sıkıntıları olduğu açık, ayrıca Erdoğan’dan kart almak
istiyorsa bunu çok rahat bir şekilde AKP'nin içindeki ciddi Kürt seçmen
aracılığı ile yapabilir. Bunu yapacak mı yoksa CHP seçmenine yönelimi devam mı
edecek izleyip göreceğiz.

Sonuç ve Dengeler

Ekmeleddin İhsanoğlu, AKP, HDP ortaklığı iyi anlatılırsa özellikle milli
duyguları yüksek AKP seçmeninden oy alabilir. Erdoğan ise
ilk turda yurt dışı seçmenin ve alışageldiğimiz algı operasyonlarının etkisi
ile sonuca gitmenin peşinde. CHP seçmeni “Erdoğan’a
hayır!” deyip, uzun vadede geleceği düşünüp, bu dönemde tatilinden de
feragat edip sandığa giderse, sürpriz bir sonuçla karşılaşabiliriz. İlk turda
Erdoğan ve İhsanoğlu sandıktan % 46'larda başa baş oylarla çıkabilir.Bu yüzden, çok geç olmadan “Erdoğan’a hayır, demokrasiye evet” demenin
zamanıdır.