İLKELİ SİYASETE ÇAĞRI

Değerli
okurlar bugünden itibaren bu köşeden sizlerle fikir ve düşüncelerimizi
paylaşacağım. Bu fırsat için Adem Nakçı’ya teşekkür ediyorum. Sizlere içten bir
merhaba diyorum.

Son
günlerde ortalık toz duman, her şey birbirine girmiş durumda; algılar,
kalıplar, inançları kırılanlar, tombaladan siyasi sahneye çıkanlar, kızanlar,
ayrılanlar, yeni yol açanlar, tekmili birden bir arada sinemalarda. Durumu
biraz daha iyi değerlendirebilmek için öncelikle bazı tanımları yapalım, malum
siyasi sözlüğümüz tam olarak ne olduğu bilinmeyen terimlerle dolu. Doksan
yıldır üzerinde uzlaşamadığımız o kadar çok şey var ki, insanın bırakıp gidesi
geliyor. Öncelikle siyasi parti tanımını yapalım, son oluşan değişim rüzgarı
içersinde başı dönmüş izleyiciler olarak, bir partiden diğerine geçişin hangi
şartlar altında olabileceğini de belki biraz anlarız. Siyasi partiler, bir
program çerçevesinde, siyasal kararları etkilemek ve bu amaçla siyasal iktidarı
ele geçirmek üzere örgütlenmiş kuruluşlardır. Batı Avrupa’da ortaya çıkan
bugünkü yapıya yakın ilk siyasi parti örneklerine oy hakkının çok geniş
olmaması sebebi ile “kadro partileri” diyebiliriz. Siyasi tarihin bilinen
gelişmeleri sonucu, ülkemizdeki yarım kavramlarla oluşan bugünkü durumu ise
başka yazıların konusu olarak bırakıyorum değerli okurlar. Bu noktada  bir yere dikkat çekmek istiyorum, program
çerçevesinde diyor tanım, yerel ve genel yönetimler dahil olmak üzere bugün
parti programı kavramı ile ilgilenen, hangi görüşün hangi çerçevede ele
alındığını bilen kaç kişiyiz? Tam burada bir konu devreye giriyor, bu da, yarım
yamalak siyasi sistemimizin, siyasette koltuğu elde eden kişiye tanıdığı güç,
imkan, açılan kapılar, kişiliğe değil koltuğa biat eden arkadaşlar olarak
sunduğu olanaklar. İktidar mekanizmasının, denetlenemez olduğu bu durum da
koltuğa ulaşmak ne olursa olsun mubah. Çünkü oraya vardıktan sonra hesap
soranda yok, imkan da çok, saygınlıkta. Peki, bu durum nereye gider? İlkeli
siyasetin, programın, ideolojinin, bir sınıfa dayanmanın yok olduğu, laf
kalabalığı üzerinden ne olursa olsun, başarı olsun mantığının hakim olduğu bir
ortamda Türkiye siyaseti nereye gider? Cevap: siyaset kurumunun
itibarsızlaşmasına. Günden güne azalan ilgiye, umursamazlığa, kim gelirse
gelsin bu iş aynı olur denmesine, kendine biraz yakın hissettiği, ne yaparsa
yapsın ona oy vermesine. Maalesef gidilen durum bundan ibaret.

Ne Yapmalı?

Son
günlerde olan olaylar, çok parti farkı gözetmeksizin örgütün siyaseten
dışlandığı görüntüsünü vermekte, hadi biraz daha açalım Amerikan tarzı siyaset
dediğimiz bir tarza dönüşmekte. Kişi üzerinden siyaset, başarıya giden her yol
makbul, programlar devre dışı. Vasıflı olanlar değil en yakınlarla tasarlanan
yapılar. Reklamı en iyi yapabilenin, en çok para harcayabilenin dediğinin
olduğu bir düzen. Bu eleştirim tek bir partiye de değil, Türkiye’de siyaset
buna doğru hızla yol almakta. Değerli gönlü kırık, siyaseten soğuyan
arkadaşlar, bu bir çağrıdır, ilkeli siyasete çağrı. Gelin okuyalım, tartışalım,
bir takım ortak noktalarda uzlaşalım, siyaset örgütlenme işidir ve şu medeniyet
yürüyüşünde her hak bedel ödenerek, mücadele ile alınır. Siyaset kurumuna güven
kaybetmektense, örgütlü ve planlı kavga ile gerçek katılımcılığın, uzlaşmanın,
demokrasinin gerçekten var olabileceğini gösterelim. Çünkü Türkiye’nin
geleceğinin ilkeli siyasete çok ihtiyacı var.