İZMİR’DE VE KARŞIYAKA’DA SİYASETİN İZ/DÜŞÜMÜ

İlçe adaylıkları konusunda adeta sır vermeyip de (SER)
kesen Cumhuriyet Halk Partisi demokratik ilkeler doğrultusunda gösterdiği
tavırla öngördüğü eğilim yoklamasının neredeyse aksine hareket etmesi ve
alnının akıyla eğilim yoklamasını iyi kötü başaran ilçe teşkilatlarını, aday
adayı partilileri ve en önemlisi parti tabanını hiçe sayarak gösterdiği “ben istedim oldu” dayatması; siyasi
geleneğinde emek ve etik kültürünü barındıran CHP anlayışında neyin değerli
olduğu sorusunu düşündürür oldu bizlere…

Eğilim
yoklaması neydi? (Parti tabanının hangi adaya meyyal olduğu) Sonuç: Yaptık mı?
Yaptık. Dostlar alışverişte görsün(!)

En önemlisi
CHP’nin kalesi olarak adlandırdığımız İzmir’de siyaseti belirleme
çabaları alternatif yokluğundan olsa gerek ki Aziz Kocaoğlu’nun isteklerine
cevap verir bir vaziyette tecelli etmiştir. Hele “Bana yar olmayanı kimseye
de yar etmem” anlayışıyla hareket eden mevcut il başkanının Karşıyaka
adaylığı konusunda gösterdiği ihtiraslı gayret; günlerini gecelerine katmış hem
manen hem madden bir mücadeleye girmiş Belediye Başkanlığına Aday olan parti
emekçilerini nerdeyse küstürmeye yönelik bir çaba ile sonuçlanmış ve
istifaların eşiğine getirmiştir.

Peki, bu durumda kim ne kazanmış; kim ne
kaybetmiştir?

Rol
modelini muhalefet kültürüyle özdeşleştirmek gibi bir gafletin içinde kısa
vadede bir takım kazanımları beraberinde getirse de uzun vadede parti içi
demokrasinin, emeğin ve inancın kaybolduğunu söylemek güç olmasa gerek. Bu
durumda; “demokratik bir iktidar olacağız” sözleri inandırıcılığını
yitirmez mi? İktidarı eleştiren kötümser tavrın kendi parti içi dinamiklerinin
de eleştiriliye açık hale getirilmesine zemin hazırlamaz mı? Biat kültürünün
garabetinden dem vuran CHP değil midir? Yoksa böyle davranılmakla parti
içerisinde bir paralel yapılanmanın oluşmasına mı çalışılmaktadır? Yaşananlar;
CHP içerisinde kimin, neye, niçin inanacağını sorgular hale getirmiştir.

Oluşturulan
bu yeni atama modeli ile adeta; “Adaylık için sizler mücadele ededurun biz
nasılsa son sözü söyler, istediğimizi alırız” düşüncesi böylesine köklü bir
partinin anlayışıyla ne derce örtüşmektedir?

Unutulmamalı ki bu bir bayrak yarışıdır.
Burada şampiyon yapılmak istenen bayrak Cumhuriyet Halk Partisi bayrağıdır.
Siyasette başarının temelinde birlikte hareket yatar. Kuvvet, birlikten doğar.
Kısaca siyaset bir takım oyunudur. (İlçedeki tüm adaylar her ne kadar yarış
içerisinde olsalar da inanıyorum ki hiç biri bu dayatmanın yanında yer
almayacaktır) Takım kurgusunda bayrak, idmanlı bir takım oyuncusundan bir
diğerine teslim edilir. Bayrağı bitiş çizgisine kadar taşıyan emekçilerin
emeğini hiçe saymak; bu takım oyununda
aylardır hiçbir idmana çıkmamış, Karşıyaka sokaklarında bir gram ter dökmemiş
insanlarla sonuca ulaşmak bilmem ne kadar doğru, sağlıklı ve başarıya
endekslidir? Kaldı ki bu yolda dökülen terin, sarf edilen emeğin görmezden
gelinmesi köklü demokrasi kültürüne sahip olan Cumhuriyet Halk Partisi
misyonuna da ters düşmektedir.

Bugün İzmir’den
Karşıyaka ve diğer ilçeler için çekilen resti görmek ve ona boyun eğmek yarın
İstanbul’un kazanılması durumunda çekilecek devasa restlerin kapısını
fütursuzca açmaya neden olmayacak mıdır? Bir Atasözü vardır ki akıldan hiç
çıkarılmamalıdır.“Yanlış hesap Bağdat’tan döner”

Bu doğrultuda
Atatürk’ün söylediği bir vecizeyi de hatırımızdan çıkarmamalıyız…

“Bir
kurumun muhasebesi, namusudur” M. Kemal Atatürk