ÖRGÜTLER VE YEREL DEMOKRASİ

CHP İzmir
örgütlerinde bir miktar Karşıyaka, Konak, Karabağlar ve bir miktar da Buca ilçe
örgütler hariç kalan ilçe örgütleri ya ilçe belediye başkanlarının güdümünde,
ya da kendine ait ilçe saydığı için Bornova gibi  ilçeler büyük şehir belediye başkanının
etkisiyle yapılandırılmışlardır. Bu etkileşme başkanların mutlak hakimiyeti
altında olmadığı taktirde de ister istemez soğukluklar yaşanmaktadır. Karabağlar ve Çiğli örgütlerimiz,
bağımsızlaştıkça, hava bulutlanmakta. Fırtına öncesi sessizlik öne çıkmaktadır.
Bu ilçelerimize bu günlerde Bayraklı örgütümüz dahil olmaya çalışmaktadır.
Ancak belediye başkanımız belediye çalışanlarını devreye sokarak örgütün elini
kolunu bağlamaktadır.

Aynı
şekilde, eş dost ve ahbap çavuş ilişkileri o kadar ileri düzeye varıyor ki,
konuyu kitle partisi anlayışıyla izah etmek mümkün değildir. Yasal ve irsi bağların
bulunduğu kişilerin partide görev almaları elbette yasak değildir. Şu çok
bilinen bir sözdür. “Sokağa pijama ile çıkmak yasak değil ama ayıptır”.  Örgüt bir acizlik içinde değilse, üye bulmada
artık tükenmemişse, eşim şu görevde ben bu görevi almamalıyım, yerime “Şu arkadaş bu görevi en az benim kadar iyi
yapabilir”, hoş görüsü tükenmemişse, yasal ve irsi bağları olanların
örgütün astı ve üstü durumuna gelmemelidirler.

Bunların
seçim sonucu olduğu, irade dışı demokratik bir tesadüf olarak izahı mümkün
değildir. Bornova İlçe başkanının belediye başkan adaylığı için, istifasından
sonra oluşan durum tipik bir örnektir. Hangi belediye başkanının hırsıdır ki;
örgütteki egemenlik isteği artık işleri bu raddeye taşımaktadır.

Bu ve
benzer olaylar o kadar olağan görülmeye başlanmış ki; yanlış ne kadar
büyük olursa olsun artık partililer bile bırakın itiraz etmeyi sitem dahi
etmemektedirler. Örgütte kitleselleşme
ve dinamizm giderek tükenmektedir. Yüzde elliye yakın oy aldığımız İzmir’de
durum gerçekten bu anlamda üzücü. Merak ediyorum bayram sonrası, “uçan yolun”
açılışını genel başkan yapacak. Büyükşehir Belediye Başkanımız ilçeleri bu
açılışta etkili olmak için zorlayacaktır. Seçim sürecinde olmamıza rağmen üç
bine yakın aday adayının beklentisine rağmen, katılım yinede yüksek
olmayacaktır. Politika belli mevkilerde parayla yapılmıyor. Sevgi ve siyasi
inanç insanları politikaya bağlıyor. Yönetimler Belediye başkanlarınca
seçiliyorsa siyasi inançlarına rağmen insanlar görev almaktan imtina ederler.

AKP
diktatörlüğünün, faşist ve gerici politikaları, İzmir’de partimiz lehine
olumlu sonuçlar yarattığı açıktır. Ancak geçmişte partimizle organik bağları
olmayan, aydın ve demokrat insanların partimize karşı zorunlu bağımlılık
ihtiyaçları İzmir’e has bir durumdur. 
Bizim bu durumu toplumsal değerleri yıpratma karşılığı, tüketmeye
götürecek kadar, hor kullanmaya 
vardırmamalıyız. Kayırmacılık ve kamu gücüyle sağlanan güdüm, sandık
kisvesiyle içi boş demokratik görüntü vermenin ötesine gitmektedir. Sol ve
demokratik olma iddialarındaki partilerde bu durum, fark edilmeden tabanı
yitirmeye ve halkı partiden soğutmaya neden olacaktır. Durum o kadar vahim
sonuçlar doğuruyor ki politikalar ve
ilkeler unutulup kişiler ve adlar öne çıkmaya başlıyor. Parti
çalışmalarında sosyoekonomik tartışmaların yerine kişiye yakınlık
ve/veya karşıtlık öne çıkmaktadır. İzmir
Örgütü içine düşürüldüğü bu tehlikeden hızla sıyrılmalıdır.

Yerel seçim
sürecini yaşadığımız şu dönemde, tartışmaları kişiler üzerinden değil de,
topluma yerel yönetimler olarak sunmayı hedeflediğimiz sosyoekonomik
politikalarımızı en iyi hangi adaylarımızın uygulayabileceğini tartışmalıyız. Kendi içimizdeki demokratik davranışı
başaramadan beklki yerel iktidarı alabiliriz ama “yerel demokrasiyi” asla
gerçekleştiremeyiz.

AZİMET GÜRBÜZ (Konuk Yazar)