ŞU KOCA ÇENEMİZ (!)

Hey sesimi duyan var mı ?

Yoksa deprem oldu da enkaz altından mı sesleniyorum?... Sadece
insanlar dinlemeyi unuttu ondan kimse kimseyi duymuyor, sadece konuşuyor… Sanki
bütün organlar yok oldu ve bizler birer çeneden ibaret hale geldik… Ne mi
diyorum?

Şöyle anlatayım … Bedenimizle veya çeşitli organlarımızla
yaptığımız bir çok şeyi o koca çeneyle yapıyoruz… 

Misal 1  : Tuvalet ihtiyacımızı bile çene ile
hallediyoruz nasıl mı? Küfrederek…

Misal 2 : Seviyoruz,
hem de çok seviyoruz. Nasıl mı? Seni seviyorum diyerek ve olmayacak ayrılalım
diyerek. Bakın gene çenemizle yaptık bu eylemi de…

Misal 3 :  Kavga ediyoruz… Sen beni tanıyormusun? Peki
sen beni tanıyormusun?…

Misal 4 : En
güzeli ve en özeli de; o çeneyle akıl veriyoruz hem de bizde olmayanı… Bir öğüt
bir nasihat sormayın gitsin…



Ama eskiden öylemiydi? Biri konuşurken diğeri dinlerdi.. Sıkılsa
bile belli etmezdi… Ayıptı çünkü…

Kavganın bile bir adabı vardı kavga edilecek kahveden adam
toplanırdı ve düelloya davet eder gibi kavga için sözleşilirdi….

Küfür; ona hiç girmek istemiyorum… Eskidende edilirdi de böyle
yaygın değildi… Hele erkekler bayanlara etmezlerdi… Hiç değilse şimdiki gibi
etmezlerdi…

Diyorum ya; bütün organlar boşuna yaratılmış sanki… Her şeyi
o koca çenemizle halleder hale geldik... Büyüklerimiz bir musibet bin nasihatten
iyidir demişler çünkü kimse öğüt almayı sevmez… Bırakın çenenizle yaşamayı
aklınızı ve gerekli olan diğer organlarınızı kullanın... Bakın o zaman daha
mutlu olacaksınız…

Çenem mi düştü ne? HADİ
HAYIRLISI …