Canım babam yüreğimde hiç sönmeyen ateşim...
Bugün sen gideli tam 5 yıl oldu. Yokluğunu anlatmak, sesini duyamamak o kadar zor ki.
Öyle merak ediyorum ki olduğun yerleri. Hiç mutlu olmadığın bu yerlerden gittikten sonra vardığın yerde mutlumusun. Sen de bizi için yana yana özlüyor musun?
Biliyorum bana cevap veremezsin ama her gün sana dua gönderiyorum. Rabb'imin izniyle güzelliklerle olman için.
Sen ki benim hayattaki tek dayanağım, tek dağım, tek güneşim ve gülüşümdün.
Sen gideli güneş doğmaz oldu üstüme. Ne gülen yüzüm kaldı, ne de yaşam sevincim.
Kimse farkında değildi ama iki can öldü o gece bizim evde. Seni apar topar gömdüler beni ise beklettiler öylesine.
Merak etme sakın, gülmeye de çalışıyorum arada. Lütfen kızma ama yalan söylüyorum herkese. İyiyim diyorum her seferinde. İyiyim.
Yokluğun babacığım yokluğun öyle acıki; yetimlik seninde dediğin gibi öyle zorki ve dediğin gibi bu anlatılmaz yaşanır. Anlayamamıştım o zamanlar şimdi yaşıyor ve anlıyorum. Meğer babasızlık kimsesizlikmiş. Bundandır hep insanlara güvensizliğim. İnsanlarla aramıza duvar örüşüm.
Bir koruma kalkanı belki. Kimse göremiyor arkasını. Kimseye açamıyorum kapılarımı. Hata mı ediyorum babacım? Evet hata belki ama yakmazlar mı içeri davet edersem? Yapamam sen yokken cesaret edemem.
Dışarıdan bencil ve agrasif biri olarak görüyorlar beni.
Öyle değilim değil mi baba? Sen çok iyi bilirsin öyle değilim.
Günden güne sana biraz daha benziyorum!
Övünüyorum kendimle ben 'mert bir adam'ın kızıyım diyorum.
Bir çok huyumu senden almışım. Dik başlılığım, inadım, nazım ve daha bir çok benzer tarafım.
En az senin kadar güçlü olmayı, zorluklarla savaşmayı hep senden öğrendim. Keşke tüm bunların yanında senin acına nasıl dayanacağımı da öğretseydin.
Bazı geceler bilgisayar ekranına sabitliyorum resmini. Saatlerce sert bakan içi sıcacık olan gözlerine bakıp dalıyorum. Geçmişe, taa çocukluğuma kadar iniyorum. Her normal baba kız gibi birbirimizi kırdıkmı, kavga ettik mi? diye irdeliyorum. Ama yok. Biz hiç kavga etmemişiz, sen hiç bana kızmamışsın. Ben de seni tek bir gün bile üzmemişim.
Belki de tek tesellim bu. Arkama dönüp baktığımda bir vicdan muhasebesi yapmıyorum.
Sesin, nefesin tam 5 yıldır yok. Ve Tam 5 yıldır yolumu, yönümü kaybetmiş gibiyim.
Sadece rüyalarıma geldiğinde mutlu oluyorum. Sarılıyorum sana sımsıkı. Başını okşuyorum, kokluyorum seni. Bazen hiç konuşmadan kapı girişinde öylece duruyor ve sadece bakıyorsun.
Yatağımdan doğrulup sana koşacak gibi oluyorum, kısık ses tonuyla kalkma kızım ben gidiyorum diyorsun.
İçim o kadar acıyor ki baba. Yarım kalmış gibiyim. Tıpkı yarım kalan hayatımız ve yapılmayan yarım işler gibi. Tek başıma tamamlayamıyorum. Yerine kimseyi koyamıyorum. Bazen çığlık çığlığa sana bağırmak istiyorum.
Geri gel istiyorum baba ne olur. Yarım kalan mutluluğum devam etsin istiyorum.
Seni çok seviyor ve özlüyorum...
